1 juli 1916

Aan het dagenlang artilleriebombardement aan de Somme komt een einde met een zeventienvoudige knal. In de voorbije maanden hebben Britse eenheden mijnen gegraven onder het voorzien slagveld. Enerzijds om de Duitse stelling te vernielen, anderzijds om een aantal artificiële verdedigingslinies te creëren voor hun aanvallende troepen.
De Britten weten uit de vele kleinere aanvallen van het voorbije jaar, dat de machinegeweren van de vijand best uitgeschakeld zijn voor er grondtroepen in het niemandsland gestuurd worden.
Daarvoor geloven ze in een uitgebreid bombardement. Dat moet de artillerienesten van de vijand vernielen. Daarnaast zou het bombardement ook de schuilplaatsen, loopgraven en prikkeldraad van de Duitsers vernietigen.
Maar de tegenslagen beginnen al doordat de Duitse inlichtingendiensten het precieze uur van de aanval te weten gekomen zijn. Daarnaast wordt er door de artillerie maar wat op los geschoten, er wordt met andere woorden bijna niet gemikt, en daar bovenop gaan minstens 30% van de granaten niet af...

De mijnen ontploffen dus om 7:28 u. Twee minuten later komen de eerste Britse soldaten uit de loopgraven over een front van 40 kilometer. Hun officieren hebben hun verzekerd dat de Duitsers niet in staat zijn om te vechten. Ze vallen aan in linies van 400 meter lang, met zijn 120 naast elkaar. Ze dragen elk een rugzak van 35 kg. Iedere minuut betreedt een nieuwe rij het slagveld. Ze rennen niet, maar gaan aan een maximum van 3km per uur op de Duitse loopgraven af. Waarom lopen als de vijand toch al dood is ?

Dan blijkt dat de Duitsers schuilkelders heel diep in de harde grond gegraven zijn en nagenoeg onbeschadigd. Even snel als het bombardement ophoudt, komen de soldaten aan de oppervlakte en bemannen hun posten. De machinegeweren zijn bijna onbeschadigd gezien de Britse artillerie vooral op de tweede loopgravengordel gericht was.

De resultaten zijn rampzalig. Het eerste uur werden 66.000 Britten het slagveld opgestuurd, daarvan worden er het eerste uur alleen 30.000 uitgeschakeld. Op het einde van de dag belopen de Britse verliezen bedrag 's avonds 19.240 doden, 35.493 gewonden, 2.152 vermisten en 585 krijgsgevangenen. Er werden 115.000 soldaten ingezet. Nog nooit in de geschiedenis hebben de Britten zo veel soldaten verloren in 1 dag. 50% van de ingezette troepen.


Onnodig te zeggen dat de objectieven voor die eerste dag absoluut niet gehaald werden. Er werd wel wat vooruitgang geboekt. De dorpen Montauban, Mametz, en Fricourt werden bevrijd. En daarnaast nog enkele Duitse versterkte posities. De eerste Duitse verdedingslinies is niet veroverd.

Vanaf nu gaan we hier wellicht de toer van Verdun op. Een aanhoudens heen en weer aanvallen en tegenaanvallen.

In de lucht hebben de geallieerden wel het overwicht, 185 Britse en 201 Franse vliegers nemen het daar op tegen 129 Duitse.

Intussen wordt er ook nog elders gevochten natuurlijk.
Aan het Oostfront zijn er neg geen 600.000 Duitse soldaten te velde. Ze slagen er wel in om in de buurt van Pripet enkele kilometers goed te maken richting Lutsk
In de Karpaten gaat het minder goed met de Oostenrijkers. De Russen rukken er op te noordwesten van Kolomea.

Aan het Italiaanse front zijn tot nu toe 524.760 Italiaanse soldaten actief geweest. Daarvan zijn er intussen 275.190 'ziek'. Er werden ook 800.000 rekruten onder de wapens geroepen.
De Italianen zijn momenteel bezig met een offensief in de Isonzo richting Sell.

En de Turken winnen eens een veldslag tegen de Russen. Ze heroveren Kermanshah.