7 juni 1916

Het zat er aan te komen. De voorbije dagen hebben de Duitsers zich een weg gevochten rond het fort van Vaux. Nadat ze eerder het bos van Caillette hadden veroverd, waren ze sinds dan vrijer in hun bewegingen. De dagen er na werd de ene gang van het fort na de andere ingenomen. De Franse artillerie belemmerd dan wel het verder oprukken van de Duitsers, maar toch komen ze meter voor meter verder. De Fransen beginnen gebrek te krijgen aan water, en de grote hitte helpt daar natuurlijk niet bij.
Vandaag werd het te zwaar voor de belegerde Fransen. Ze geven zich over. Dit gebeurt op een correcte militaire manier als van tegenstanders die elkaar eren. Met gepresenteerd geweer worden de Fransen opgewacht. Er is zelfs tijd om foto's te nemen en om souvenirs uit te wisselen. De bevelhebber van het fort, majoor Raynal, geeft zijn sabel af als teken van overgave, en krijgt die onmiddellijk terug van de Duitse kroonprins als symbool van eerbetoon.

Aan het Oostfront gaat het minder goed voor de Centralen. De Russen snijden door de Oostenrijkse verdedigingslinies als door boter. Ze heroveren Lutsk, steken de rivier Styr over en nemen Dubno in. Dit alle met een extra van 50.000 krijgsgevangenen en 77 kanonnen. Een zwarte dag voor de Oostenrijkers.

In Italië zijn de Oostenrijkers wel nog in het offensief, ten zuiden van Asagio. Het lukt hen echter niet om vooruit te komen.

De Sherif van Mekka roept de onafhankelijkheid uit. Alle stammen van Centraal en Westelijk Arabië voegen zich bij de opstand.

In Oost-Afrika rukken de troepen van generaal Smuts verder op richting Handeni.