21 februari 1916

Rond Verdun is deze morgen om kwart na zeven de hel losgebarsten. 1.240 Duitse kanonnen spuwen hun dodelijke lading naar de Franse troepen die in kun loopgraven liggen. Over een afstand van circa 10 kilometer staat de frontlinie in vuur en vlam. De grond wordt er omgewoeld, met of zonder soldaten. Per minuut komen er zo'n 40 granaten neer. De Fransen sturen versterkingen naar voor, maar die doen er 8 uur over om hun posities, soms maar drie kilometer verder, te kunnen innemen.?
Na 8 uur zijn de Franse loopgraven en telefoonlijnen volledig vernield, hun kanonnen schroot. Duizenden Franse soldaten verdwijnen in het niets.
Het geheel wordt beschermd door 168 vliegtuigen die er voor zorgen dat de Fransen geen idee hebben wat er hun nog te wachten staat.
Na negen uur bombarderen volgt een stilte. Niet voor lang. De Duitse soldaten die in hun Stollen zaten te wachten, komen tevoorschijn. Voorafgegaan door stoottroepen bewapend met vlammenwerpers beginnen ze de opmars. Het zevende Legerkorps trekt op naar Bois d'Haumont, het drieëntwintigste naar Bois de Caures en het derde naar Bois de l'Herbebois. De Bomen zijn al verdwenen, de Duitsers verwachten dat de Franse dat ook zijn.
Tot hun verbazing krijgen ze tegenstand. Het bombardement was dan toch niet zo grondig. Sommige delen zijn dan wel verwoest, andere eenheden zaten zo goed ingegraven dat de bombardementen ze niet klein gekregen heeft. En nu weren die eenheden zich als duivels in een wijwatervat.
Het Bois d'Haumont kan veroverd worden door de Duitsers, de twee andere doelwitten niet. Het de Caures wordt verdedigd door de Chasseurs onder kolonel Driant. Ze kunnen geen weg meer uit en zitten als ratten in de val, maar ze blijven het bos verdedigen.
Verder ligt de weg ligt open voor de vijand om door te stoten naar de dorpen Samogneux en Brabant. Maar het is al te donker om verder te trekken.

Op het Franse hoofdkwartier in Chantilly denken ze 's avonds nog steeds dat het hier om een kleinere Duitse aanval gaat, zoals er al zo veel waren.

Er zijn wel degelijk kleinere Duitse aanvallen vandaag. Rond Givenchy vind er een aanval plaats. De Duitsers kunnen er een aantal krijgsgevangenen nemen.

Wat was de bedoeling van de Duitsers en waarom Verdun ?
Reeds meer dan een jaar zat het front muurvast en men had het idee dat er, langs beide kanten, geen doorkomen aan was. De Duitse opperbevelhebber Falkenhayn had een idee. Een rara kronkel.
Het Britse leger beschouwde hij al het sterkste en niet te verslaan. Wat hij wel kon was het zodanig te verzwakken dat er een voordelige vrede kon gesloten worden. Om dat te bereiken wilde hij de bondgenoot van Engeland, Frankrijk dus, op de knieën krijgen. Hij zocht een plaats dat de de Fransen tot de laatste man zouden verdedigen.
Die plaats dacht hij gevonden te hebben in Verdun. De stad lag in een uitstulping van het front, een beetje zoals Ieper hier. De stad was bijna 1.200 jaar geleden reeds belangrijk. Hier werd in 843 het Verdrag van Verdun gesloten onder de nakomelingen van Karel de Grote. Door dat verdrag ontstonden later zowel Frankijk als Duitsland. Sinds 1648 ligt de stad aan de grens van de beide rijken. Verdun werd sedertdien nog meer versterkt. Wie Verdun in zijn bezit heeft, beheerst de vlakte van de Champagne. En aan de andere kant van die vlakte ligt Parijs.
Na de Franse nederlaag in de Frans-Duitse oorlog van 45 jaar geleden, werd Verdun nog meer versterkt. Het is de hoeksteen van de verdedigingslinie die ruwweg loopt van het neutrale Zwitserland tot het even neutrale België (tot 4 augustus 1915 toch).
Onder de grond lag er een heel netwerk van gangen met munitieopslagplaatsen, werkplaatsen, hospitaals,... Alles verbonden met de diverse fronten rondom de stad.

Hier voerden de Duitsers dus hun aanval uit en hopen dat het Franse leger manschappen en materieel zal blijven aanvoeren totdat het doodgebloed is.